Al langere tijd voel je dat er iets veranderd is. Kleine dingen, in het begin onschuldig, ach, we vergeten allemaal wel eens wat. Maar dan kun je er niet meer omheen, bam! Je partner, ouder, je naaste heeft dementie. Ineens vallen de puzzelstukjes op hun plaats, maar komen er ook heel veel nieuwe stukjes bij. 

Je leven staat in het teken van deze vreselijke ziekte. Maar jouw leven dan. Hoe gaat het met jou? Waar mag jij letterlijk stil staan bij jouw gevoel, Bij jouw verdriet,  schaamte, angst, schuld, boosheid. Waar kun je praten over het nog wel houden van deze soms veranderde persoon. 

Een onbeschrijfelijk intens verdriet, een rouwproces van iemand die nog leeft, maar die je langzaam aan het verliezen bent. 

Vanuit eigen ervaring, mijn moeder heeft in een periode van 10 jaar alle fasen van alzheimer doorlopen, weet ik hoe belangrijk het is dat er ook echt aandacht is voor jou. Hoe zwaar het is voor jou. 

Ook als professional in de hoogst complexe cognitieve hulpverlening zag ik hoe belangrijk het voor naasten is om begleiding en een luisterend oor te hebben. Iemand die niet alleen empathisch is maar je kan helpen hoe je om kan gaan met deze nieuwe werkelijkheid.